-
1 karać
(-rzę, -rzesz); perf; u-; vtto punish; (administracyjnie, sądownie) to penalizekarać kogoś za coś — to punish lub penalize sb for sth
* * *ipf.- rzę -rzesz punish ( kogoś za coś sb for (doing) sth); prawn., sport penalize; karać fizycznie chastise; karać grzywną l. mandatem fine, mulct; karać kogoś śmiercią sentence sb to death; karać suspensą ( duchownego) defrock, unfrock.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > karać
-
2 ka|rać
impf (karzę) Ⅰ vt to punish (za coś for sth); Sport, Szkol. to penalize (za coś for sth)- karać kogoś grzywną/mandatem to fine/ticket sb- karać kogoś więzieniem to imprison sb- karać kogoś śmiercią to execute sb- był już dwukrotnie karany za włamania he’s already been sentenced twice for burglary ⇒ ukaraćⅡ karać się to punish oneself- karać się za własną głupotę to punish oneself for one’s own stupidity ⇒ ukarać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ka|rać
-
3 uka|rać
pf (ukarzę) Ⅰ vt (wymierzyć karę) to punish [przestępcę, winnego, wykroczenie, zbrodnię]; to penalize [gracza, drużynę, organizację]- ukarać kogoś grzywną/mandatem to fine sb- ukarano ją mandatem w wysokości 50 euro za nadmierną szybkość she was fined 50 euros for speeding ⇒ karaćⅡ ukarać się to punish oneself ⇒ karać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uka|rać
См. также в других словарях:
karać — ndk IX, karzę, karzesz, karz, karaćał, karaćany «skazywać na karę, wymierzać karę» Karać kogoś za występek, za zbrodnię. Karać naganą, grzywną, wygnaniem, więzieniem, śmiercią. karać się strona zwrotna czas. karać Karze się za własne winy … Słownik języka polskiego
